‘Er valt iets te vieren’, valt Rob meteen met de spreekwoordelijke deur in huis, ‘dus vier glaasjes Prosecco graag’, waarna hij zich excuseert voor zijn ietwat verlate komst aan tafel. Als hij over de eerste schrik bekomen is als blijkt dat twee van zijn tafelgenoten het glas Prosecco om hen moverende redenen beleefd weigeren, begint hij met een grote brede glimlach uit te leggen waar de liefde voor de koers bij hem vandaan komt:
‘Dat is pas sinds kort, in 2015 om precies te zijn, ontstaan via de manager Delta Cycling Rotterdam Cor van der Wel. Hij zocht ploegleidersauto’s. De rest is geschiedenis.’
Rob woog indertijd een goede twintig kilo zwaarder en stond bekend als kettingroker… van sigaretten en vooral van sigaren:
‘Delta Cycling was een fietsproject begonnen om verslaafden en gedetineerden van hun verslaving af te helpen en om hen te resocialiseren in de maatschappij. Ik moest meefietsen van Cor en werd genadeloos met mijzelf geconfronteerd natuurlijk. Hoe kon ik die gasten nu inspireren als ik zelf stond te paffen als een stoomboot? Ik had 0,00 conditie en een overgewicht. Ik heb diezelfde avond de hele mikmak aan tabak weggegooid. Ik heb drie maanden ontwenningsverschijnselen gehad. Pas dán voel je wat een verslaving dóet met een mens…’
Hij schaamt zich haast om het te zeggen, maar dan gaan zijn wangen glimmen en beginnen zijn ogen te blinken als die van een jong ventje dat voor het eerst een eigen racefiets krijgt. Rob raakt, zoals gezegd, besmet met het wielrenvirus:
‘Iedere vrijdag gingen we fietsen. In het begin reed ik op nog Crocs hahaha, maar van het een kwam het ander. We gingen fietsen in Valkenburg. Na driehonderd meter kregen we de Cauberg al voor onze kiezen. Ik dacht bij mezelf “Rob jongen… wat dóe je hier in vredesnaam…” Vraag me niet hóe, maar ik bén boven gekomen. En daarna nog een bergje. En nog eentje. En nog eentje… Mijn nieuwe verslaving was begonnen. Een veel gezondere ja!’
Lucinda lacht als Rob spreekt over zijn eerste tranen van pijn en van vreugde op de fiets. Ook Lucinda is bekend met dergelijke tranen, en ook Lucinda is vanzelfsprekend bekend met de Limburgse heuvels die zij als beroepsrenster even goed kent als de fietsomgeving van haar geboorteplaats Dordrecht of rondom haar huidige woonplaats Rotterdam.
Gevraagd naar het eerste contact met Rob antwoordt ze:
‘Dat was in 2016 bij een fietsclinic van het Rijndam Revalidatiecentrum waar ik ambassadrice van ben. De handbikers zouden dat jaar meedoen aan de Ronde van Kralingen. Daar waren Rob, Dannis en Frank als toeschouwers bij. Lars kende ik al natuurlijk veel langer.’
